สภาพทั่วไปและข้อมูลพื้นฐาน

1.ระบบเศรษฐกิจ

               1.๑ การเกษตร

           ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพ ทำประมงพื้นบ้านเป็นหลัก อาชีพค้าขายเป็นอันดับรองลงมานอกนั้นทำการเกษตรและปศุสัตว์บ้าง

ตารางแสดงข้อมูลเกษตรทำการเกษตรตำบลบางปู ประจำปี พ.ศ. 2562

  1.๒ การประมง

         มีการทำประมงชายฝั่งขนาดเล็ก  เลี้ยงกุ้ง ปลาดุก และปลากระพงในกระชัง

ตารางแสดงข้อมูลเกษตรผู้เลี้ยงสัตว์น้ำตำบลบางปู  ประจำปี พ.ศ. ๒๕60

1.๓ การปศุสัตว์

ตารางแสดงจำนวนปศุสัตว์แต่ละประเภทที่สำคัญ  ปี  ๒๕60

ที่มา:สำนักงานเกษตรอำเภอยะหริ่ง  (ปี ๒๕๖๐)

          1.๔ การบริการ

                    ในเขตเทศบาลตำบลบางปูไม่มีการบริการโรงแรมและที่พักแต่อย่างใด

          1.๕ การท่องเที่ยว

                     ๑) ศูนย์เพาะพันธ์ปูดำชุมชนบาลาดูวอ  หมู่ที่  ๒

                     ๒) ป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์  มีร่องน้ำเป็นช่องสามารถจะล่องเรือชมความงามของป่าโกงกางทั้งสองฝั่งได้ลอดอุโมงค์โกงกาง  ชมนกนานาชนิด  ชมหิ่งห้อยยามค่ำมีเยอะมาก

                     ๓) บ่อน้ำกามเทพเก่าแก่ที่ศักดิ์สิทธิ์สามารถอธิฐานขอคู่ครองได้โดยอาบน้ำในบ่อ

อายุ ๑,๐๐๐ ปี

                     ๔) สุสานโต๊ะโต๊ะโสมกับโต๊ะแญร์สองสามีภรรยา

-2-

          1.๖ อุตสาหกรรม

            ปัจจุบันในเขตเทศบาลตำบลบางปูยังไม่มีการลงทุนด้านอุตสาหกรรมไม่ว่าจะเป็นจากทางภาครัฐหรือเอกชนแต่มีอุตสาหกรรมในครัวเรือนผลิตเพื่อขาย เช่น  ไส้อั้ว  ปลาเค็มตากแห้ง

          1.๗ การพาณิชย์และกลุ่มอาชีพ

                      ปัจจุบันมีเฉพาะอาคารร้านค้าจำหน่ายสินค้าอุปโภค - บริโภคที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตประจำวัน

          1.๘ แรงงาน

                       ประชากรที่เป็นวัยแรงงานและว่างงานส่วนมากไปทำงานที่ประเทศมาเลเซียเป็นส่วนใหญ่  ส่วนคนชราและเด็กอยู่บ้าน

2. ศาสนา  ประเพณี  วัฒนธรรม

              2.๑ การนับถือศาสนา

        ๑) นับถือศาสนาอิสลาม ร้อยละ ๑๐๐ ของจำนวนประชากรทั้งหมดในเขตเทศบาล

ประชาชนได้รับการถ่ายทอดทางวัฒนธรรมเรื่อยมาอย่างมีอัตลักษณ์ที่โดดเด่นผสมผสานกลมกลืนกันจนกลายเป็นประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่น โดยเฉพาะการแต่งกายสุภาพ  ส่วนใหญ่ผู้ชายนิยมนุ่งโสร่งหรือกางเกงขายาวสวมเสื้อแขนสั้นหรือแขนยาวและสวมหมวกกะปิเยาะส่วนผู้หญิงก็จะสวมเสื้อแขนยาวถึงข้อมือและสวมผ้าคลุมศีรษะตามข้อบัญญัติทางศาสนาและศาสนสถานเพื่อประกอบกิจทางศาสนา  มีดังนี้

                    ๑) มัสยิดจำนวน   ๖   แห่ง

        ๒) สุเหร่า            -   แห่ง

        ๓) บาราเซาะ       ๘   แห่ง

               2.๒ ประเพณี และงานประจำปี

          ๑) การถือศีลอด (ถือบวช) หรือในภาษายาวีเรียกว่า “ปอซอ”ถือปฏิบัติเดือน “รอมฎอน”

หรือเดือนที่ 9 ของปีฮิจเราะห์ศักราช ชาวไทยที่นับถือศาสนาอิสลามทุกคนจะถือศีลอดเป็นเวลา 1 เดือนโดยจะงดเว้นสิ่งอบายมุขทั้งหลาย ทั้งกาย วาจา และใจ ตั้งแต่รุ่งอรุณจนกระทั่งดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าทั้งนี้เพื่อให้ชาวมุสลิมได้รู้สึกถึงภาวการณ์อดทนและอดกลั้น และให้รู้สึกถึงสภาพของผู้ที่ไม่มีอันจะกินเป็นต้น

    ๒) อารีรายอ ในรอบปีฮิจเราะห์ศักราช จะมีเทศกาลรายอปีละ  ๓  ครั้ง  คือ

                       ๑) รายออิดิลฟิตรี  คือวันเฉลิมฉลองในศาสนาอิสลาม (หลังการออกบวช) โดยจะ

มีกิจกรรมต่างๆ เช่น แต่งกายให้สะอาดเรียบร้อย ร่วมกันละหมาดที่มัสยิด  เยี่ยมเยียนญาติพี่น้อง เป็นต้น โดยจะตรงกับวันที่ 1 เดือน 10  “เซาวัล” เดือนที่ 10 ของปีฮิจเราะห์ศักราช

                  ๒) หลังจากรายออิดิลฟิตรี  นับไป  อีก ๖  วัน  จะเป็นรายอแน

                  ๓) วันอิดิลอัฎฮา  คือ วันเฉลิมในศาสนาอิสลามอีกครั้งหนึ่ง โดยจะมีการเชือด

สัตว์พลี (กุรบาน) และเลี้ยงอาหารให้แก่ผู้ยากจน หรือญาติมิตรหลังจากได้ทำพิธีละหมาดในตอนเช้าแล้ว

จะตรงกับวันที่ 10 “ซุลฮิจญะห์”  เดือนที่ 12 ของปีฮิจเราะห์ศักราช

   ๓) การเข้าสุนัต  เป็นหลักการของศาสนาอิสลาม ที่ถือหลักความสะอาดคือ การ

ขลิบหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศชาย  ซึ่งส่วนใหญ่แล้วกระทำเมื่อเด็กอายุระหว่าง  6 - 12 ปี  ภาษาถิ่นเรียกว่า 

“มาโซะยาวี”

-3-

                  ๔)งานเมาลิดคือ วันคล้ายวันประสูติของท่านศาสดานบีมูฮัมหมัด (ซ.ล.)

ตรงกับวันที่  3  เดือนรอบีอุลเอาวัล) ตามปฏิทินอาหรับ ชาวมุสลิมนิยมทำบุญในเดือนนี้  และเดือนอื่นก็ทำได้  โดยไม่ถือว่าผิด

                  ๕) การกวนอาซูรอ การนำอาหารทุกอย่างมากวนให้สุกเป็นเนื้อเดียวกันเมื่อสุกแล้วจะแจกจ่ายให้ทุกคนได้รับประทาน     

                   ขนบธรรมเนียมการเคารพทักทาย  ชาวมุสลิมเพื่อพบปะกันก็จะกล่าว “อัสสาลามูอาลัยกุม” (ขอความสันติจงมีแด่ท่าน) และมีการรับว่า “วาอาลัยกุมมุสสาลาม” (ขอความสันติสุขจงมี แด่ท่านเช่นกัน)และยื่นมือสัมผัสกัน (ซาลาม)

            2.๓ ภูมิปัญญาท้องถิ่น ภาษาถิ่น

                  ภมิปัญญาท้องถิ่น   มีการทำกรงนกเขา  และกรงนกกรงหัวจุก มีการแกะสลักลายจากไม้ต่างๆเพื่อตกแต่ง ประตู หน้าต่าง ฝาบ้าน หรือซีกรงนกเป็นต้น

                  ภาษาถิ่นประชาชนส่วนใหญ่ใช้ภาษามาลายูท้องถิ่นเป็นภาษาพูดและการสื่อสาร

            2.๔ สินค้าพื้นเมืองและของที่ระลึก

                  สินค้าพื้นเมืองที่จำหน่ายมีดังนี้   กรงนกเขาชวา  กรงนกกรงหัวจุก  ไส้อั้ว  ปลาเค็มตากแห้ง

3.ทรัพยากรธรรมชาติ

             3.๑ น้ำ

        ๑.คลองโต๊ะโสม

        ๒.คลองบือเจาะ

        ๓.คลองอาแวเบาะ

             3.๒ ป่าไม้

                   ป่าไม้ธรรมชาติในเขตเทศบาลตำลบลบางปู  คือป่าโกงกางที่อุดมสมบูรณ์

            3.๓ ภูเขา

                  สภาพพื้นที่ในเขตเทศบาลตำบลบางปูเป็นพื้นที่ติดชายทะเลไม่มีภูเขา

             3.๔ ทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

                   ป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์มีร่องน้ำเป็นช่องสามารถจะล่องเรือชมความงามของป่าโกงกาง

ทั้งสองฝั่งได้

4.เศรษฐกิจพอเพียงท้องถิ่น (ด้านการเกษตรและแหล่ง)

       4.๑ ข้อมูลพื้นฐานของหมู่บ้านหรือชุมชน

เทศบาลตำบลบางปูตั้งอยู่ที่ตำบลบางปู  อำเภอยะหริ่ง  จังหวัดปัตตานี   มีหมู่บ้านอยู่ในเขตเทศบาล   จำนวน  ๓  หมู่บ้าน   คือ

                   ๑.หมู่บ้านโต๊ะโสม  ตั้งอยู่หมู่ที่ ๑ มี  ๒ ชุมชน  ได้แก่

      ๑.๑ ชุมชนโต๊ะโสม

      ๑.๒ ชุมชนบือเจาะ

         ๒.หมู่บ้านบาลาดูวอ  ตั้งอยู่ที่หมู่ที่  ๒ มี ๒ ชุมชน ได้แก่

       ๒.๑ ชุมชนบาลาดูวอ

       ๒.๒ ชุมชนบางปูสุเหร่า

                    ๓.หมู่บ้านบางปู  ตั้งอยู่ที่หมู่ที่  ๓ มี ๔ ชุมชน   ได้แก่

-4-

                      ๓.๑ ชุมชนบางปูอนามัย

                      ๓.๒ ชุมชนบางปูตือเง๊าะ

                      ๓.๓ ชุมชนบางปูกือลอ

                     ๓.๔ ชุมชนกือลอจือแร

      4.๒ ข้อมูลด้านการเกษตร

            เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่ของเทศบาลติดกับป่าชายเลน  ประชาชนทำการเกษตรน้อย

 มีการปลูกพืชชนิดอื่นๆ  เช่น  มะพร้าวแก่  มะพร้าวอ่อน  ถั่วฝักยาว  มันเทศ   แตงโม  เป็นต้น

      4.๓ ข้อมูลด้านแหล่งน้ำทางการเกษตร

            ๑ คลองโต๊ะโสม

            ๒.คลองบือเจาะ

            ๓.คลองอาแวเบาะ

     4.๔ ข้อมูลด้านแหล่งน้ำกิน น้ำใช้  (หรือน้ำเพื่อการอุปโภค บริโภค)

            ประปาหมู่บ้านโดยมีมัสยิดเป็นผู้ดำเนินการ

สภาพทางเศรษฐกิจ